“Ik heb een enorme hekel aan sport en bewegen, ben nu voor het eerst iets aan het doen”. Dit was vanochtend de kennismaking met Gerda. Na het plotselinge overlijden van haar man, in het voorjaar van 2018, besloot ze in juli dat ze toch mee ging doen met de ‘starten met wandeltrainingen’ van Kuier deur… de Diepe Hel. Haar kinderen gaven het laatste zetje.
“Als je niet meer werkt en opeens alleen bent is het thuis stil en kaal. Ik moet heel erg wennen aan het nieuwe ritme. Eerder liep alles vanzelf, de dagen waren gevuld, ik hoefde er niet zo over na te denken. Direct na het overlijden heb je nog best veel aanloop maar dat wordt minder. Ik probeer weer een ritme te vinden en dat is moeilijk. Ik heb bijvoorbeeld een abonnement op Tubantia genomen zodat ik na het opstaan iets te doen heb. Maar de krant heb ik op een bepaald moment ook uit. En om nou de hele dag televisie te gaan zitten kijken…
Gelukkig ben ik een realist en een doorzetter. Ik weet dat ik er echt zelf op uit moet, ook al heb ik soms helemaal geen zin. Thuis blijven zitten is ook echt niet wat. Ik had over de wandeltrainingen gelezen en mijn gedachten erover laten gaan. Heb de krant aan de kant gelegd met het idee dat ik er toch niet wat mee ging doen. Tot mijn dochter kwam en zei “ik heb iets gelezen dat echt wat voor je is”. “Ik weet wat je bedoelt” zei ik en kon haar het artikel laten zien.
Samen met de buurvrouw heb ik me aangemeld. Zij is mijn steun en toeverlaat en wou wel met me mee. Die maandag ben ik naar de eerste training gegaan. Ook al vond ik wandelen niets, ik vond het best leuk die ochtend. Ik betrapte mezelf erop dat ik zelfs moest lachen bij een oefening. ÍK! Die nog nooit gesport heeft en een hekel heeft aan bewegen! Die vroeger op de middelbare school altijd smoesjes had om niet mee te hoeven doen. Zie me hier staan! Het was al met al een leuke ochtend en samen besloten we ons aan te melden.
Nu wandel ik drie, vier keer per week. Één of twee keer met de ‘starten met wandeltrainingen’, de rest samen met de buurvrouw. Het bevalt me goed, ik begin het echt leuk te vinden. Het mooiste is dat het buiten is, je niet gebonden bent aan een vaste dag en dat je andere mensen spreekt. En ja, het is ook goed voor je gezondheid. Ik weet het…
Denk ook dat ik het wel red om eind oktober met die wandeltocht mee te doen. Dat had ik een jaar geleden echt niet kunnen denken! “
